10 najczęstszych błędów popełnianych przez Polaków uczących się angielskiego

Nauka języka angielskiego, podobnie jak każdego innego języka obcego, jest procesem pełnym wyzwań, który wymaga czasu, cierpliwości i praktyki. Błędy są naturalną częścią tego procesu i stanowią ważny element w nauce i rozwoju językowym. W przypadku Polaków uczących się angielskiego, istnieją pewne typowe błędy, które często wynikają z różnic między strukturą gramatyczną polskiego a angielskiego, a także z interferencji językowej.

Dlaczego popełniamy błędy w języku angielskim?

Błędy, które popełniamy, często mają swoje korzenie w podobieństwach językowych, które są złudne – tzw. “false friends”, w dosłownym tłumaczeniu zdań, które w angielskim brzmią zupełnie inaczej, oraz w różnicach gramatycznych, takich jak użycie czasów czy artykułów. Czasami to nawyk z języka polskiego, który kieruje nas w stronę błędnej konstrukcji zdania w angielskim. Inne razy to brak ekspozycji na język mówiony przez native speakerów, co może prowadzić do niezrozumienia subtelności językowych.

W tym artykule przyjrzymy się 10 najczęstszych błędom, które Polacy popełniają podczas nauki angielskiego. Zrozumiemy, dlaczego te błędy są tak powszechne i jak możemy je wykorzystać jako narzędzie do poprawy naszych umiejętności językowych. Pamiętajmy, że każdy błąd jest okazją do nauki – to, jak go wykorzystamy, zależy tylko od nas.

Częste błędy w angielskim – pułapki języka angielskiego

Język angielski, choć popularny i powszechnie uczony w Polsce, ma swoje pułapki. Oto nasza lista dziesięciu najczęściej spotykanych błędów, na które warto zwrócić uwagę podczas nauki:

1. Zamiana miejscami czasownika “to be” i podmiotu w pytaniach – np. “He is your brother?” zamiast “Is he your brother?”.
2. Niewłaściwe użycie czasów Present Perfect i Past Simple – mylenie zdarzeń z przeszłości z tymi, które mają wpływ na teraźniejszość.
3. Błędne stosowanie przedimków “a/an” i “the” – np. “I saw a car” zamiast “I saw the car” gdy mówimy o konkretnym samochodzie.
4. Przetłumaczenie dosłowne polskich zwrotów na angielski – np. “I’m holding thumbs for you” zamiast “I’m keeping my fingers crossed for you”.
5. Nadużywanie czasowników modalnych – szczególnie “will” w sytuacjach, gdzie powinno się użyć “going to” lub Present Continuous.
6. Mylenie słów o podobnym brzmieniu (false friends) – np. “actual” (rzeczywisty) zamiast “current” (obecny).
7. Niepoprawne tworzenie pytań za pomocą “do” i “does” – np. “Do she likes apples?” zamiast “Does she like apples?”
8. Błędne użycie przyimków w wyrażeniach stałych – np. “in the Internet” zamiast “on the Internet”.
9. Niewłaściwe użycie czasowników frazowych (phrasal verbs) – np. “look at” zamiast “look for” gdy mówimy o szukaniu czegoś.
10. Mylenie przymiotników z przysłówkami – np. “She sings beautiful” zamiast “She sings beautifully”.

Poniżej rozwiniemy te punkty, aby pokazać Wam, jakie są najczęściej występujące błędy i jak możecie ich unikać. Zapraszamy do lektury!

1. Zamiana miejscami czasownika i podmiotu w pytaniach

Zamiana miejscami czasownika “to be” i podmiotu w pytaniach jest jednym z najczęstszych błędów popełnianych przez osoby uczące się języka angielskiego, w tym przez Polaków. W języku angielskim, w przeciwieństwie do polskiego, konstrukcja pytania wymaga odwrócenia kolejności podmiotu i czasownika “to be”.

W języku polskim, aby utworzyć pytanie, często wystarczy zmienić intonację zdania twierdzącego. Na przykład, zdanie “On jest twoim bratem” może stać się pytaniem poprzez zmianę intonacji na wznoszącą: “On jest twoim bratem?”. Jednak w języku angielskim, taka zmiana intonacji nie wystarczy. Aby sformułować pytanie, konieczne jest odwrócenie kolejności podmiotu i czasownika “to be”.

Przykład poprawnej konstrukcji pytania w języku angielskim:

• “Is he your brother?” (Czy on jest twoim bratem?)

Przykład błędnej konstrukcji pytania, będącej dosłownym tłumaczeniem z polskiego:

• “He is your brother?”

Warto zwrócić uwagę, że błąd ten dotyczy nie tylko czasownika “to be”, ale również innych czasowników pomocniczych w języku angielskim, takich jak “do”, “does”, “did”, “have”, “has”, “will”, “can”, “should” itp., które również wymagają odwrócenia kolejności w pytaniach.

Aby uniknąć tego błędu, warto ćwiczyć konstrukcję pytań w języku angielskim, pamiętając o odwróceniu kolejności czasownika i podmiotu. Jest to kluczowy element gramatyczny, który znacząco wpływa na poprawność i zrozumiałość wypowiedzi.

2. Niewłaściwe użycie czasów Present Perfect i Past Simple

Niewłaściwe użycie czasów Present Perfect i Past Simple to kolejny powszechny błąd, który może prowadzić do nieporozumień w komunikacji.

Czas Present Perfect używamy, gdy mówimy o doświadczeniach, które miały miejsce w nieokreślonym czasie w przeszłości, ale mają związek z teraźniejszością lub gdy skutki przeszłych działań są widoczne w teraźniejszości. Z kolei Past Simple stosujemy do opisywania zdarzeń, które wydarzyły się w określonym momencie w przeszłości i nie mają bezpośredniego wpływu na teraźniejszość.

Przykład poprawnego użycia czasu Present Perfect:

• “I have lost my keys.” (Zgubiłem klucze.) – Zdarzenie miało miejsce w przeszłości, ale jego skutek (brak kluczy) jest aktualny.

Przykład poprawnego użycia czasu Past Simple:

• “I lost my keys yesterday.” (Zgubiłem klucze wczoraj.) – Zdarzenie miało miejsce w określonym momencie w przeszłości i nie ma wpływu na teraźniejszość.

Błąd polega na myleniu tych dwóch czasów, co może prowadzić do niezrozumienia intencji wypowiedzi. Na przykład, jeśli ktoś powie “I lost my keys” (Past Simple), ale nadal ich szuka, powinien użyć czasu Present Perfect – “I have lost my keys”, ponieważ sytuacja nadal ma wpływ na teraźniejszość.

Aby uniknąć tego błędu, warto zwrócić uwagę na kontekst sytuacji oraz na to, czy skutki zdarzenia są nadal aktualne. Ćwiczenie i zrozumienie różnic między tymi dwoma czasami jest kluczowe dla poprawnego użycia języka angielskiego.

3. Błędne stosowanie przedimków “a/an” i “the”

Przedimek nieokreślony “a” używamy przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej, które zaczynają się od spółgłoski, a “an” przed rzeczownikami, które zaczynają się od samogłoski. Przedimek określony “the” stosujemy, gdy mówimy o czymś konkretnym, wcześniej wspomnianym lub znanym słuchaczowi.

Przykład poprawnego użycia przedimka nieokreślonego:

• “I saw a cat.” (Widziałem kota.) – Mówimy o kocie ogólnie, bez wskazywania na konkretnego kota.
• “She is an engineer.” (Ona jest inżynierem.) – Mówimy o zawodzie osoby, bez wskazywania na konkretną osobę.

Przykład poprawnego użycia przedimka określonego:

• “I saw the cat you were talking about.” (Widziałem kota, o którym mówiłeś.) – Mówimy o konkretnym kocie, który jest znany słuchaczowi.

Błąd polega na użyciu przedimka nieokreślonego zamiast określonego (lub odwrotnie) w sytuacjach, gdy kontekst jasno wskazuje na konkretny przedmiot lub gdy przedmiot był wcześniej wspomniany. Na przykład, jeśli rozmawiamy o konkretnym samochodzie, który obie osoby znają, powinniśmy powiedzieć “the car” zamiast “a car”.

Aby uniknąć tego błędu, warto zwrócić uwagę na kontekst rozmowy i pamiętać o różnicy między przedimkiem określonym a nieokreślonym. Zrozumienie i poprawne stosowanie przedimków jest istotne dla precyzji i klarowności komunikacji w języku angielskim.

4. Przetłumaczenie dosłowne polskich zwrotów na angielski

Wiele polskich idiomów i zwrotów nie ma swojego bezpośredniego odpowiednika w języku angielskim. Próba dosłownego przekładu może skutkować powstaniem zdania, które jest gramatycznie poprawne, ale nie ma sensu dla anglojęzycznego odbiorcy.

Przykład błędnego przetłumaczenia dosłownego:

• “I’m holding thumbs for you.” – Dosłowne tłumaczenie polskiego zwrotu “Trzymam za ciebie kciuki”, które w języku angielskim brzmi niezrozumiale.

Poprawne angielskie wyrażenie o tym samym znaczeniu:

• “I’m keeping my fingers crossed for you.” – To jest poprawny angielski idiom, który oznacza życzenie komuś powodzenia.

Błąd ten wynika z różnic kulturowych i językowych między polskim a angielskim. Idiomy są często zakorzenione w kulturze i historii, dlatego ich dosłowne tłumaczenie rzadko przekazuje zamierzony sens.

Aby uniknąć tego błędu, warto zapoznać się z angielskimi odpowiednikami polskich idiomów i używać ich w odpowiednich kontekstach. Można również skorzystać ze słowników idiomów lub zapytać native speakerów o poprawne wyrażenia.

5. Nadużywanie czasowników modalnych

Nadużywanie czasowników modalnych w języku angielskim, a szczególnie “will”, to błąd, który może zmienić znaczenie wypowiedzi lub sprawić, że brzmi ona mniej naturalnie.

Czasownik modalny “will” jest często używany przez osoby uczące się angielskiego w sytuacjach, które wymagają użycia “going to” lub czasu Present Continuous, co może prowadzić do nieporozumień.

Przykład nadużycia “will”:

• “I will meet you tomorrow.” – Użycie “will” sugeruje decyzję podjętą w momencie mówienia, co może być niepoprawne, jeśli spotkanie było zaplanowane wcześniej.

Poprawne użycie “going to” i Present Continuous:

• “I am going to meet you tomorrow.” – Użycie “going to” wskazuje na wcześniej zaplanowane działanie lub zamiar.
• “I am meeting you tomorrow.” – Present Continuous używamy, gdy mówimy o zaplanowanych wydarzeniach lub ustaleniach.

Błąd ten wynika z różnic w percepcji czasu i planowania między językiem polskim a angielskim. W języku angielskim, “will” często odnosi się do przyszłych działań, które są mniej pewne lub są decyzjami podjętymi w chwili obecnej, podczas gdy “going to” i Present Continuous mają zastosowanie do sytuacji bardziej przewidywalnych i zaplanowanych.

Aby uniknąć tego błędu, warto zwrócić uwagę na kontekst sytuacji i zastanowić się, czy mówimy o czymś zaplanowanym, czy o decyzji podjętej spontanicznie. Zrozumienie subtelnych różnic w użyciu czasowników modalnych jest kluczowe dla poprawnego wyrażania się w języku angielskim.

6. Mylenie słów o podobnym brzmieniu (false friends)

“False friends”, czyli fałszywi przyjaciele, to pary słów w dwóch językach, które brzmią podobnie, ale mają różne znaczenia. W języku angielskim i polskim istnieje wiele takich par, które mogą wprowadzić w błąd osoby uczące się angielskiego.

Przykład mylenia “false friends”:

• “Actual” vs “Current”:
  • “Actual” (rzeczywisty) – odnosi się do czegoś prawdziwego lub faktycznego.
  • “Current” (obecny) – odnosi się do czegoś, co ma miejsce teraz lub jest aktualne.

Błąd polega na użyciu słowa “actual” w sytuacjach, gdy chcemy mówić o czymś, co dzieje się obecnie, co jest niepoprawne. Na przykład, zamiast powiedzieć “The actual situation is complicated” (Rzeczywista sytuacja jest skomplikowana), powinniśmy powiedzieć “The current situation is complicated” (Obecna sytuacja jest skomplikowana), jeśli chcemy odnieść się do bieżących wydarzeń.

Aby uniknąć tego błędu, warto zapoznać się z listą “false friends” w języku angielskim i polskim oraz ćwiczyć ich poprawne użycie w kontekście. Jest to ważne dla precyzyjnej i zrozumiałej komunikacji.

7. Niepoprawne tworzenie pytań za pomocą “do” i “does”

Niepoprawne tworzenie pytań za pomocą “do” i “does” jest typowym błędem, który może prowadzić do niezrozumienia lub niepoprawności gramatycznej.

W języku angielskim, “do” i “does” są czasownikami pomocniczymi używanymi do tworzenia pytań oraz zdań przeczących w czasie teraźniejszym. “Do” używamy z osobami I, you, we, they, natomiast “does” z trzecią osobą liczby pojedynczej he, she, it.

Przykład błędnego użycia “do” zamiast “does”:

• “Do she likes apples?” – Tutaj błędnie użyto “do” zamiast “does”, a także błędnie dodano końcówkę “-s” do czasownika “like”.

Poprawne tworzenie pytania:

• “Does she like apples?” – “Does” jest poprawnie użyte z trzecią osobą liczby pojedynczej “she”, a czasownik “like” jest w formie podstawowej bez końcówki “-s”.

Błąd ten wynika z niezrozumienia zasad dotyczących użycia czasowników pomocniczych oraz konieczności używania formy podstawowej czasownika po “do” i “does”. W języku polskim nie mamy takiego rozróżnienia, co może prowadzić do pomyłek.

Aby uniknąć tego błędu, warto zapamiętać, że po “do” i “does” zawsze używamy formy podstawowej czasownika, a wybór między “do” a “does” zależy od podmiotu zdania.

8. Błędne użycie przyimków w wyrażeniach stałych

Błędne użycie przyimków w wyrażeniach stałych jest jednym z częstych błędów, które mogą prowadzić do nieporozumień lub zmiany znaczenia wypowiedzi. Przyimki w języku angielskim, takie jak “in”, “on” i “at”, są często używane w stałych wyrażeniach i mają określone zastosowania, które nie zawsze są intuicyjne dla osób uczących się tego języka.

Na przykład, wyrażenie “on the Internet” jest poprawne, ponieważ mówimy o byciu “na” platformie lub przestrzeni, którą Internet zapewnia. Mówienie “in the Internet” jest błędem, ponieważ sugeruje to bycie “wewnątrz” Internetu, co nie oddaje prawidłowo używanej konwencji językowej.

Oto kilka innych przykładów poprawnego użycia przyimków w wyrażeniach stałych:

• “interested in” (zainteresowany czymś), a nie “interested on”
• “good at” (dobry w czymś), a nie “good in”
• “afraid of” (przestraszony czymś), a nie “afraid from”

Ważne jest, aby pamiętać o tych stałych wyrażeniach i uczyć się ich w kontekście, ponieważ niepoprawne użycie przyimków może prowadzić do niezrozumienia lub błędnej interpretacji wypowiedzi. Regularna praktyka i zapoznawanie się z przykładami użycia w autentycznych tekstach może pomóc w opanowaniu poprawnego stosowania przyimków w języku angielskim.

9. Niewłaściwe użycie czasowników frazowych (phrasal verbs)

Czasowniki frazowe (phrasal verbs) w języku angielskim składają się z czasownika i jednego lub więcej przyimków lub przysłówków, które zmieniają znaczenie podstawowego czasownika. Błędne użycie tych wyrażeń może całkowicie zmienić sens zdania.

Przykład mylenia czasowników frazowych:

• “Look at” vs “Look for”:
  • “Look at” (patrzeć na) – używamy, gdy chcemy skierować wzrok na coś lub kogoś.
  • “Look for” (szukać) – używamy, gdy próbujemy znaleźć coś, co zostało zgubione lub jest potrzebne.

Błąd polega na użyciu “look at” zamiast “look for” w kontekście poszukiwania czegoś. Na przykład, jeśli ktoś mówi “I am looking at my keys” zamiast “I am looking for my keys”, sugeruje to, że osoba już widzi klucze, a nie że ich szuka.

Aby uniknąć tego błędu, warto zapoznać się z najczęściej używanymi czasownikami frazowymi i ich znaczeniami. Praktyka i zrozumienie kontekstu, w jakim są używane, są kluczowe dla poprawnego stosowania phrasal verbs.

10. Mylenie przymiotników z przysłówkami

Przymiotniki w języku angielskim opisują rzeczowniki i zazwyczaj znajdują się przed nimi lub bezpośrednio po czasownikach łącznikowych takich jak “be”, “seem” czy “become”. Przysłówki natomiast modyfikują czasowniki, inne przysłówki lub całe zdania, często opisując sposób, w jaki coś się dzieje.

Przykład błędnego użycia przymiotnika zamiast przysłówka:

• “She sings beautiful.” – Tutaj “beautiful” jest przymiotnikiem, który niepoprawnie opisuje czasownik “sings”.

Poprawne użycie przysłówka:

• “She sings beautifully.” – “Beautifully” jest przysłówkiem, który poprawnie opisuje sposób śpiewu.

Błąd ten wynika z faktu, że w języku polskim forma przymiotnika i przysłówka często jest taka sama, co może prowadzić do pomyłek przy tłumaczeniu na angielski. W języku angielskim przysłówki często tworzy się przez dodanie końcówki “-ly” do przymiotników, choć istnieją wyjątki od tej reguły.

Aby uniknąć tego błędu, warto zapamiętać, że przysłówki są potrzebne do opisania akcji (czasowników) i zwracać uwagę na końcówkę “-ly”. Praktyka i zapoznanie się z różnymi formami przymiotników i przysłówków w kontekście zdania jest kluczowe dla ich poprawnego stosowania.

Błędy w języku angielskim – nie bój się ich!

Nasz dzisiejszy artykuł analizuje dziesięć najczęstszych błędów popełnianych przez Polaków uczących się języka angielskiego. Podkreśla się, że popełnienie błędów jest nieodłącznym elementem procesu nauki języka obcego i stanowi naturalną część rozwoju lingwistycznego. Pamiętajcie, że błędy nie powinny być powodem do zniechęcenia, gdyż stanowią naturalny element uczenia się. Zamiast tego, powinniśmy traktować je jako cenne wskazówki, które pozwalają nam zrozumieć obszary, w których należy się skoncentrować. Wnioski wyciągnięte z popełnionych błędów powinny stanowić bodziec do dalszego rozwoju i doskonalenia naszych umiejętności językowych.